beni asıl zorlayan şey ondan önce yaşadıklarım. hayatımın en kötü döneminde karşıma çıkan o çiçek bana gelecek için umut olmuştu. onunla iletişimde olduğum her saniye iletişimimizi gözümde büyütüyor muyum diye düşünmeden duramıyordum ama ondan hiçbir zaman olumsuz bir dönüş almamıştım. bana sorunlarından bahsetmek istediği zaman onun dert ortağı olacağım için kendi adıma çok mutluydum. biliyorum ki insanlar dertlerini değer vermedikleri kişilerle paylaşmazlar. belkide bu olaylardan sonra benden soğumasına neden olacak şeyler yapmışımdır. yine de eğer bu iletişime değer verseydi bize bir şans verirdi diye düşünmeden edemiyorum. şu anki halim ile ilgili onu değil en çok kendimi suçluyorum. onun güzel gülüşüne kandım ve kendi hayal dünyamda rüyaya daldım. artık uyanmak için gücüm yok. zaten yoktu, artık hiç yok. daha fazla çabalamak istemiyorum. daha fazla gelecek hayali kurmak istemiyorum. yıllardır hep daha ilerisi için hayaller kurdum, çabaladım. ama hiçbir zaman değişen hiçbir şey olmadı. varlığımın-yokluğumun fark edilmeyeceği bu dünyada daha fazla yük olmak bana acı veriyor. uykunun öbür ucunda daha kötü bir geleceğin beni beklediği şüphesiz belli. yapacak bir şey yok. daha fazla kendimi ve insanları üzmemin bir manasıda yok.

Okulun ilk 3 haftası zaman zaman konuştuğum kıza geçen perşembe günü yaptığım jestten sonra okul çıkışı gidip kahve içmiştik. her şey çok güzel ilerliyor sanıyordum. sınıfta oynadığımız oyunda bana gülmesini istediğimde bana çok sıcakkanlı bir şekilde gülmüştü. onu kahve içmeye çağırdığımda ilk başta kabul etmemişti ancak ardından bir kafede bana eşlik etti. hayatımda geçirdiğim en güzel saatleri orada geçirdim. konuşurken gözlerinde dalıp kayboluyordum sanki. onunda bana karşı bir şeyler hissettiğini sanmıştım. sonraki 1 hafta aralıksız her gün mesajlaştık. genelde ben başlatıyordum konuyu ama ondan hiç olumsuz bir yanıt almamıştım. kendimi çok kaptırdım. ona elimden gelen her yardımı yapmaya çalışıyordum. o mutlu oldukça ben daha mutlu oluyordum. sonra ki hafta okula geldiğinde her soluğu onun yanında almaya başlamıştım. büyük bir hataydı. onun bundan hoşlanacağını sanmıştım. belki de o anlar hoşlanıyorduda. öğle arası onun geçmişini dinledim. çok acı çekmişti. benimde yaşadığım çok acılar vardı ama onun yanında kendimi çok mutlu hissediyordum. ona elimden geldiği kadar umut vermeye çalışıyordum. onun için tüm kötü alışkanlıklarımdan vazgeçtim. onun için daha iyi bir insan olmak istiyordum. ta ki bugüne kadar. daha önce çok reddedildim. normalde pek takılmam ama bana tüm bu bir hafta sanki hiç olmamış gibi davranması beni çok derinden etkiledi. yaptığım her şeyi herhangi bir beklenti olmadan yapmıştım ama en azından daha anlayışlı olabilirdi. bir yıldız gibi kayıp geçtim onun hayatından. ona hiç sormadığım için benimle geçirdiği bu sürede mutlu olup olmadığını asla bilemeyeceğim ama benim için geçen bu süre hayatımın en güzel dönemiydi. bir anda başladı ve başladığı yerde bir anda bitti. keşke hiç olmamış olsaydı